zondag 8 december 2024

25 juni: Een slapende vulkaan



Tijd voor het volgende NP: Mount Rainier!
Het is niet eens zo gek ver rijden dus we ontbijten lekker onderweg. Op een gegeven moment zien we een bord van 'The Rusty Tractor'. Klinkt leuk en het is echt zo'n lokaal ontbijtrestaurant. Het ontbijt smaakt prima behalve bij m'n moeder. Die neemt pancakes en dat blijkt 1 gigantische pakkenkoek die als een blok beton in de maag valt. 

We stoppen onderweg nog even bij de outlets in Centralia. Helaas slaagt m'n moeder bij Sketchers niet voor nieuwe schoenen met Arch Fit (dat blijkt te helpen bij hielspoor), maar koopt m'n vader zowaar wel nieuwe sneakers bij Nike. Nu nog zorgen dat hij die oude ook weggooit.

De komende twee nachten verblijven we in een heel leuk (zo zagen de foto's er tenminste uit) AirBNB huis in Packwood. We hebben een berichtje gekregen dat we er wat eerder in mogen en dat komt mooi uit want dan kunnen we, nu het mooi weer is en de verwachting voor morgen anders is (deja-vu met 2017) nog de berg op. Maar omdat we voor vandaag geen permit hebben, mogen we pas om 15.00 uur het park in, dan is de toegang weer vrijgegeven.


We zijn rond 14.00 uur bij het huis wat er echt nog leuker uitziet dan op de plaatjes. Echt heel erg leuk en op steenworp afstand van het NP. Er is een zeer ruime woon-/eetkamer, een grote keuken, washok, 2 badkamers en 2 slaapkamers. En rondom bijna het hele huis een heerlijke 'deck' met verschillende soorten stoelen zodat er altijd wel iets is waar je lekker op zit/ligt.
We verdelen de slaapkamers, (pa en ma krijgen die met de ensuite en wij die met de grotere badkamer beneden), installeren ons, drinken even lekker koffie en rond 15.00 uur rijden we naar het park. 7 minuten later melden we ons bij de ingang en dan is het nog een behoorlijk stuk rijden want we willen eerst naar Reflection Lake.
Het is dan wel prachtig weer, dat betekent blijkbaar nog niet dat je dan dus een reflectie ziet. Maar het uitzicht is hier evengoed prachtig en elke keer dat we Mount Rainier zien zijn we weer onder de indruk van deze gigantische reus.


Na de nodige foto's rijden we door naar het visitorcenter. Geheel volgens traditie vinden we een plekje vooraan en we gaan eerst het VC bezoeken. Stempel, een Christmas ornament (die magneten hebben we nu wel 😄) en dan besluit ik dat ik nog wil wandelen, en wel naar de Myrtle Falls. 
Er van uitgaande dat de weersvoorspellingen voor morgen kloppen mogen we blij zijn als ht droog is. Maar dan gaan we hier zeker niet wandelen.
Er ligt nog wel sneeuw op het pad, maar ik besluit dat dit goed te doen moet zijn. Mijn vader wil sowieso mee, mijn moeder twijfelt, maar besluit toch mee te gaan. Gelukkig nemen ze allebei hun stokken mee, maar mijn moeder loopt wel op d'r Sketchers omdat ze op haar wandelschoenen niet goed kan lopen nu. 
Dat bleek toch niet zo'n succes. Want hoe verder we op het pad komen, hoe meer sneeuw er blijkt te liggen. En ondanks dat het nergens echt klimt of daalt, is het ook niet helemaal vlak en dan loop je niet heel zeker natuurlijk. Jurgen wordt vooruit gestuurd om te kijken of het nog 'te doen' is. Ik zie hem niet terugkomen dus besluit er toch maar achteraan te lopen en mijn ouders besluiten te blijven waar ze zijn en misschien heel langzaam terug te lopen. Halverwege los ik Jurgen af en loop nog naar de brug om een paar mooie foto's te maken. Hier blijkt dat het heel verstandig is dat m'n ouders niet zijn meegelopen want het is hier echt veel te steil en glad voor hen om op de brug te kunnen komen.



Tegen de tijd dat ik ook iedereen weer heb bijgehaald is het nog een half uurtje schuifelen en dan zijn we weer beneden. De een noemt het een belevenis (m'n vader), de ander de tocht der tochten (m'n moeder) 😅
We rijden terug naar de bewoonde wereld, en dat is nog best een stukje omdat dit park zo groot is. Rond 19.30 uur zijn we in het dorp en besluiten we voor een pizza te gaan. 
M'n moeder voelt zich wat verkouden worden (maar ze zijn echt nooit verkouden hoor!) dus terwijl ik op onze bestelling blijf wachten brengt Jurgen ze even naar het huis. Dan halen we het gewoon af in plaats van hier opeten.
Een uurtje later zitten we lekker buiten aan tafel aan de pizza's en ze smaken ons erg lekker.
We zitten nog een tijd buiten tot de ogen dicht gaan vallen. In de tussentijd draait er nog een was en ligt alles weer keurig opgevouwen in de koffers.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten