We hoeven vandaag eens niet zo ver, en het is zondag, dus we slapen een beetje uit en gaan buiten de deur ontbijten. En ondanks dat het gewoon een 'standaard' Amerikaans ontbijt is, is het echt het lekkerste ontbijt van de vakantie geweest. Misschien de kruiden van de hashbrowns?
Na het ontbijt naar Badlands. We rijden via de sites van de Minuteman Missles, maar of het nu komt omdat het zondag is of vanwege een andere reden, maar de sites en het VC zijn allemaal dicht. Gelukkig kwamen we er letterlijk langs, dus geen tijd verloren.
Nog voor het VC stoppen we voor de Door-trail. Ik had opgeschreven dat dit een boardwalk trail was maar het was nog leuker omdat je hier 'vrij' door de badlands mocht lopen.
De uitzichten waren hier magnifiek, heel bijzonder hoe al die lagen steeds doorlopen in de losse rotsformaties.
Nadat we een tijdje tussen de rotsen hebben gestruind gaan we naar het VC voor de nodige aankopen en natuurlijk de felbegeerde stempel. Ondanks dat het warm is vallen er, terwijl we rondkijken, toch wat druppels, maar al snel is het weer droog.We rijden verder door het park, af en toe een fotostop, en dan zetten we koers naar Custer en 'ons' huis.
Hoe dichter we bij de Black Hills komen, hoe donkerder de lucht wordt. Het duurt niet heel lang voor we een gigantische bui op ons dak krijgen. Een behoorlijk lange ook en dat rijdt echt niet fijn. Gelukkig klaart het uiteindelijk wel weer op zodat we ons droog kunnen installeren in de ruime en gezellige cottage. 3 slaapkamers, 2 badkamers, deck rondom het huis, grote keuken en woonkamer en hertjes!
We zitten even lekker, ik werk ondertussen het dagboek bij zodat m'n moeder weer plagiaat kan plegen 😉, en daarna gaan we op pad. Eerst wat boodschappen halen en dan naar Keystone voor eten. Het wordt een pizza die heel goed smaakt en daarna rijden we door naar Mount Rushmore voor de avondceremonie. Gelukkig is het inmiddels onbewolkt maar wel koud!
We lopen wat rond, kopen 't een en ander waaronder een ijsje en verdienen weer 5$ doordat m'n vader het parkeerkaartje alvast afrekent en om een of andere rare reden is parkeren goedkoper als je senior bent.
Daarna gaan we alvast in het amfitheater zitten zodat we een goed plekje hebben en om 21.00 uur begint dan toch eindelijk de ceremonie. Eerst een ranger praatje, dan een film, America the Beautiful en het volkslied. En ondanks dat het aan elkaar hangt van patriottisme, is het toch (weer) indrukwekkend. Alhoewel ze wat ons betreft deze versie van van America the Beautful bij het vuilnis mogen zetten. We wachten het bedanken van de veteranen niet af en lopen alvast naar de auto om de ergste drukte voor te zijn. In het pikkedonker rijden we weer naar huis. We zien een paar keer herten staan maar gelukkig steekt er geen over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten